"Ang Aking Sarili"
Ang aking sarili
Ang kwentong ito ay ikukumpara ko sa aking sarili. Sarili ko na lagi na lang nakikita ang mga ngiti pero iba ang pinapakita ng aking mga mata. Minsan na akong nagtanong mismo sa aking sarili kung bakit di ko magawang maging mabuting anak. Lagi na lang nakikita ang mali sa akin bakit ba di nila nakikita ang aking nararamdaman pero pag sa eskwelahan ang nakikita nila sa akin na para bang walang problemang dinadala. Manhid na ba ang aking mga kamagaral? O di lang talaga nila na papansin nakung sino ang palangiti ay siya pang mabigat na ang dinadala.
Hindi ko ito sinasabi pero mas gusto ko na lang manahimik kaysa sa umiyak sa harapan nila at humingi ng tulong na di rin naman nila maintindihan. Pero iisa lang ang dahilan kung bat ako nagkaganito ng todo pati sarili ko di ko maintindihan kung ano ba ang gustong ipahiwatig ang nararamdaman. Siya ang kaisa-isang bumihag at sinaktan ako ng di binibigyan ng rason kung bakit iniwan ako sa ere ng walang dahilan.
Di sa pagkakaila ng dahil sakanya nagkaganito ako pati sarili ko nadadamay sa problemang dinadala ko. Di ko man makausap ang aking mga magulang para sana humingi ng tulong pero ako'y walang lakas para sabihin aa kanila.
May isang kaibigan ang lumapit sa akin. Binigyan ako ng lakas at pagasa para ako'y tumayo sa sariling paa at para bumalik ang siglang guatong gusto ko na ibalik. At sa wakas ng dahil sa kanya nagkaroon ako ng lakas at ang payo sa akin lumapit ka sa ama natin at sumampalataya ka lamang at iyong problema ay mabibigyan ng solusyon na matagal mo ng gustong makamtan nasa awa ng Diyos at manalig ng walang hanggan...
By: Ricalyn F. Sison
Ang kwentong ito ay ikukumpara ko sa aking sarili. Sarili ko na lagi na lang nakikita ang mga ngiti pero iba ang pinapakita ng aking mga mata. Minsan na akong nagtanong mismo sa aking sarili kung bakit di ko magawang maging mabuting anak. Lagi na lang nakikita ang mali sa akin bakit ba di nila nakikita ang aking nararamdaman pero pag sa eskwelahan ang nakikita nila sa akin na para bang walang problemang dinadala. Manhid na ba ang aking mga kamagaral? O di lang talaga nila na papansin nakung sino ang palangiti ay siya pang mabigat na ang dinadala.
Hindi ko ito sinasabi pero mas gusto ko na lang manahimik kaysa sa umiyak sa harapan nila at humingi ng tulong na di rin naman nila maintindihan. Pero iisa lang ang dahilan kung bat ako nagkaganito ng todo pati sarili ko di ko maintindihan kung ano ba ang gustong ipahiwatig ang nararamdaman. Siya ang kaisa-isang bumihag at sinaktan ako ng di binibigyan ng rason kung bakit iniwan ako sa ere ng walang dahilan.
Di sa pagkakaila ng dahil sakanya nagkaganito ako pati sarili ko nadadamay sa problemang dinadala ko. Di ko man makausap ang aking mga magulang para sana humingi ng tulong pero ako'y walang lakas para sabihin aa kanila.
May isang kaibigan ang lumapit sa akin. Binigyan ako ng lakas at pagasa para ako'y tumayo sa sariling paa at para bumalik ang siglang guatong gusto ko na ibalik. At sa wakas ng dahil sa kanya nagkaroon ako ng lakas at ang payo sa akin lumapit ka sa ama natin at sumampalataya ka lamang at iyong problema ay mabibigyan ng solusyon na matagal mo ng gustong makamtan nasa awa ng Diyos at manalig ng walang hanggan...
By: Ricalyn F. Sison
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento